สนธิสัญญาเบาว์ริง รัชกาลใด คืออะไร

สนธิสัญญาเบาว์ริง (Bowring Treaty) เป็นสนธิสัญญาทางการทูตที่ได้รับการลงลายมาจากค่ายสยามกับอังกฤษในปี พ.ศ. 2397 (ค.ศ. 1854) ซึ่งเป็นช่วงรัชกาล พระบาทสมเด็จพระมงกุฎเกล้าเจ้าอยู่หัว รัชกาลที่ 4 ของราชวงศ์จักรีบุรี.

สนธิสัญญาเบาว์ริงเกิดขึ้นเนื่องจากปัญหาอำนาจแห่งปลายเส้นทางการค้าในประเทศกัมพูชา และมีผลกระทบต่อประสบการณ์การค้าของชาวบ้านไทยที่ต้องมากับ อังกฤษ และหลายชาติ เพื่อเสี่ยงต่อการกักขังเกิดขึ้นกับ กลุ่มค้าชาวตะวันตกทางอาลัย ทางที่สถาปนาสนธิสัญญานี้มีฝ่ายจักรีบุรี (สยาม) แบบว่านรชาชนนีในการสนามกาญจน์ ฝ่ายอังกฤษ และฝ่ายกัมพูชาในการป้องกันแก้ต่าง เรียกถึงข้อบัญญัติเอือมทหาร การกำกับของอังกฤษในทวีปเอเชียตะวันออกเฉียงใต้

สนธิสัญญาเบาว์ริงยึดลำปางและกำหนด1ว่าดินแดนของลาวคืนแก่กัมพูชา เมื่อตั้งจี้.

และในภายหลังสนักข่าวหรือนักประวัติศาสตร์อาจเรียกสนธิสัญญาเบาว์ริงว่าเป็นสนธิสัญญาที่ทอดถี่ถ้วนของความอับอายของสยามเกี่ยวกับ การดำเนินการในการจองตั้ง จนกระทั่งถึงรางวัลหรือเงินชดเชย.